Zamanında bir kadın varmış, yazmayı da pek severmiş...
Mutsuzsuzlukları, hayalleri, ailesi hakkında yazdıkları ne varsa bu sayfadaymış ve şimdi, yıllar yıllar sonra memlekete ziyaret gibi hissettiren bu blog sayfasına geri dönmüş...
Aklımın odalarını dolaşmaya karşı istekli değilim.
Çünkü sadece bir postuma tıkladım ve derin bir duygu denizinde buluverdim kendimi...
Hamileliğimin son gününden yazmışım, ertesi gün doğumum varmış.
Şimdi o doğan minik 10 yaşında!
Allahım, zaman ne izafi bir kavram öyle...
Hem vakit geçmemiş, hiçbir şey başaramamış ve hem de çok şey yaşanmış gibi aynı zamanda...
Geçen zamana neler sığdı az çok biliyorsunuzdur.
Güçlü,iki oğlan yetiştirip, çalışan ve hala kendini bulmaya çalışan 'o' bekar anneyim.
Şükürler olsun ki geçen zamanda çok şey öğredim, güzel hatalar yapıp, güzel dersler çıkardım.
Yazmayı bıraktım ama!
Neden?
Sanırım onca şey yapmaya çalışır ve kendimle gurur duyarken yine o sevmeye çalıştığım 'canım kendime!' vakit ayıramayaşımdandı bırakışım.
Geri deleceğim diyemiyorum.
Umarım gelirim.
Hala buralarda mısınız dostlar?
Sevgiyle ve özlemle, kucak dolusu sevgilerimle...
Merhabalar.
YanıtlaSilBlog sayfanıza uğrayıp, takipçilerinize ve sizi sevenlerinize bir merhaba demeniz çok güzel bir jest. Umarım dblog sayfanıza devamlı dönersiniz.
Selam ve saygılarımla.